Δε γνωρίζουµε αν ο Νεντ Λουντ (Ned Ludd) ήταν πραγµατικό πρόσωπο. Οι αστοί τον αποκαλούσαν Βασιλιά Λουντ. Αν υπήρξε όντως, τότε οι βρετανικές αρχές ποτέ δεν τον βρήκαν. Κάποιοι ισχυρίζονται πως το ιστορικό πρόσωπο ήταν κάποιος υφαντεργάτης εν ονόµατι Νεντ Λούντχαµ από την περιοχή του Λέιτσεστερ, ο οποίος τρεις δεκαετίες πριν την εµφάνιση του κινήµατος των Λουδιτών κατέστρεψε πρώτος έναν αργαλειό. Η πράξη αυτή δηµοσιοποιήθηκε και το όνοµα του έγινε συνώνυµο του σαµποτάζ. Ήταν τέτοια η επιρροή του µύθου στα λαϊκά στρώµατα, που ξεπέρασε αυτή του Ροµπέν των Δασών. Μάλιστα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων για τη σίτιση του 1812 στο Λιντς, οι γυναίκες που συµµετείχαν αυτοαποκαλούντουσαν “Οι σύζυγοι του Στρατηγού Λουντ”. Ο Λουντ έγινε πηγή έµπνευσης για τραγούδια, ποιήµατα και λογοτεχνικά κείµενα. Ένα από τα γνωστά τραγούδια της εποχής ξεκινάει ως εξής:
Τους στίχους τους παλιούς του τολµηρού του Ρόµπιν Χουντ εσείς ξεχάστε,
Τα επιτεύγµατά του εγώ πια λίγο θαυµάζω
Τα Κατορθώµατα του Στρατηγού Λουντ θα τραγουδώ
Του τωρινού του ήρωα του Νότινγχαµσάιρ
Γενναίος Λουντ στα µέτρα της βίας άµαθος ήταν
Ώσπου αβάσταχτα τα δεινά του εγίνανε
Τότε τα δικά του Συµφέροντα επιτέλους ξεσηκώθηκε να υπερασπιστεί
Και για το µέγα το έργο προετοιµάστηκε
Και όταν έµπαιναν τα όργανα της τάξης σε ένα χωριό και απαιτούσαν να µάθουν ποιοι έκαναν το σαµποτάζ στις µηχανές, οι χωρικοί απαντούσαν: “Ο Νεντ Λουντ θα πρέπει να το ‘κανε”…