Οι Εξοργισµένοι ή πιο συχνά αποκαλούµενοι Λυσσασµένοι ήταν ένα πολιτικό ρεύµα µέσα στην Γαλλική Επανάσταση το οποίο στάθηκε ανοιχτά µε το µέρος των Αβράκωτων, προωθώντας τα συµφέροντά τους. Βλέποντας τους εύπορους αστούς να θέτουν τις βάσεις για να αναδειχθούν στην νέα άρχουσα τάξη, προέτασσαν την κοινωνική και όχι µόνο την συνταγµατική ισότητα. Ο Ζακ Ρου, µια από τις ηγετικές φυσιογνωµίες των Enrages, λέει χαρακτηριστικά στο Manifeste des Enragés: “η ελευθερία δεν είναι παρά ένα άδειο κέλυφος όταν επιτρέπεται ατιµώρητα σε µία τάξη να λιµοκτονήσει µία άλλη”. Έβλεπαν την αριστοκρατία των εµπόρων ίδια και χειρότερη µε την αριστοκρατία των ευγενών και των παπάδων. Προσπάθησαν να περάσουν µέτρα, όπως έλεγχο των τιµών των σιτηρών και των ειδών πρώτης ανάγκης, εγκαθίδρυση του assignat[1] ως το µόνο νόµιµο χρήµα, καταστολή της αντεπαναστατικής δράσης και προοδευτικό φόρο εισοδήµατος. Παρόλο που δεν απέρριπταν την ιδιοκτησία προωθούσαν την άποψη ότι θα πρέπει να τεθούν περιορισµοί στην συσσώρευσή της, έτσι ώστε η οικονοµική ελευθερία να “…είναι το δικαίωµα στην χρήση και την προώθηση της χρήσης και όχι το δικαίωµα στην τυραννία και εµπόδιο στην χρήση. Τα αγαθά που είναι απαραίτητα για όλους θα πρέπει να γίνουν διαθέσιµα σε τιµές που όλοι µπορούν να ανταποκριθούν.”.
Οι λυσσασµένοι µε τις θέσεις τους κατάφεραν να έχουν αρκετή επιρροή στο κοινωνικό στρώµα των Αβράκωτων. Κι ενώ αρχικά συντάχθηκαν µε τους Ιακωβίνους στην διαµάχη ενάντια στους Γιρονδίνους, τελικά το γεγονός ότι έθεταν υπό αµφισβήτηση το δικαίωµα στην ιδιοκτησία και επιτίθονταν στους µεγαλοϊδιοκτήτες, αλλά και τον καπιταλισµό ως σύστηµα, οδήγησε σε ρήξη και µε αυτούς. Αποτέλεσµα αυτής της ρήξης ήταν η αυτοκτονία του φυλακισµένου από τους Ιακωβίνους Ζακ Ρου και η φυλάκιση του Ζαν Βαρλέ.
[1] τραπεζογραµµάτιο που χρησιµοποιήθηκε κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης µετά την κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας